Toen ik vannacht met gesloten ogen naar de meteorenregen in mijn hoofd lag te kijken, gezien de echte meteorenregen niet te zien was door bewolking waar ik woon, bedacht ik me iets.
Ik bedacht me hoe ver ik in iets meer dan een jaar ben gevallen en weer omhoog ben geklommen.

Het is namelijk zo dat ik ongeveer anderhalf jaar geleden een psychotische episode heb gehad, aangewakkerd door ladingen stress op werk, thuis en sociaal. Dat gemengd met enkele persoonlijke en medische problemen waar ik toen mee kampte, zorgde ervoor dat mijn lichaam en geest gereset werden. De spreekwoordelijk laatste druppel was gevallen en zorgde voor een overstroming aan emoties, die door hun hevigheid er voor zorgden dat ik in ieder geval 2 dagen kwijt ben en een hoop dingen uit mijn verleden. Voornamelijk persoonlijke herinneringen, namen, gezichten en bepaalde situaties uit mijn verleden waren en zijn nog voor een deel verdwenen.

Het koste mij en mijn naasten weken en zelfs maanden om mij er weer boven op te krijgen.
Nadat ik weer enigzins gekalmeerd was, begon ik in mezelf te kijken. Ik keek voornamelijk naar mijn verleden, of wat ik me er nog van kon herinneren tenminste. Ik realisseerde me dat ik niet tevreden was met wat ik zag. Ja ik had mijn papieren en ja ik had een zeer degelijke baan, maar ik was niet gelukkig. Ik was zelfs heel erg ongelukkig, zo ongelukkig dat ik de mensen om me heen niet altijd even correct heb behandeld. Ik besloot om met een schone lei te beginnen.

Ik schreef de mensen uit mijn verleden die ik me nog kon herinneren brieven en mails om mijn excuses aan te bieden voor die keren dat ik ze slecht had behandeld. Ik heb er in gezet dat ik toen nog niet klaar was om ze face 2 face te ontmoeten en het te bespreken, maar dat het zeker op een dag zal gebeuren als zij daar behoefte aan hadden. Ik heb nog niets terug gehoord, maar hoop het wel ooit te horen. Vervolgens heb ik weer goed naar mezelf gekeken, om nou eens te kijken wat ik nou wil met mij leven. Wat zou mijn doel moeten zijn? Ik wist hoe ik was en dus niet meer wilde zijn, nu moest ik achterhalen wie ik wel wil zijn.

Ik begon mezelf eigenlijk opnieuw te leren kennen en aan te passen aan mijn echte ik. Na maanden van geestelijke, spirituele en emotionele genezin en groei, ben ik nu op een nieuw deel van mijn leven begonnen. Mijn 2^e leven zullen we maar zeggen. Ik weet nog niet in detail hoe ik bij dat uiteindelijke doel moet komen, maar ik weet wel wat dat doel is en dat is al een hele grote stap vind ik zelf. Het enige wat ik wil, echt wil, is gewoon gelukkig zijn. Wat een avondje denkbeeldige meteorenregen kijken in je hoofd met je kan doen...