Vaccineren kan ook anders


Met vaccinaties lopen we dan misschien de kans op vervelende bijwerkingen, maar er is geen alternatief. Ja, niet inenten. En dat wil ik niet. Zo redeneren veel ouders die stilstaan bij de gevolgen van vaccinaties. Een misvatting. Want er zijn wel degelijk alternatieve manieren van vaccineren die de kans op bijwerkingen kunnen verminderen. Omdat een afwijkende behandeling door het consultatiebureau en de sociale omgeving meestal sterk wordt afgeraden, is daar een flinke dosis moed voor nodig.

Wie stilstaat bij de gevolgen van vaccins, krijgt vaak van allerlei kanten te horen hoe noodzakelijk het vaccineren is. Vaccineren beschermt tegen infectieziekten die de gezondheid, soms blijvend, ernstig kunnen schaden. Bovendien luidt de algemene opvatting, dat deze ziektes door te vaccineren uit ons land wegblijven.

De algemeen beschikbare voorlichtingsbrochure 'Vaccinaties voor kinderen en jongeren, 44 vragen van de Landelijke Vereniging van Entadministraties en het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport' meldt: 'Als er onvoldoende of helemaal niet meer zou worden ingeënt, zullen ernstige ziekten, die in Nederland al tientallen jaren niet of nauwelijks meer voorkomen (zoals difterie, tetanus, rodehond), onherroepelijk weer terugkeren. Ziektekiemen kunnen uit het buitenland worden geïmporteerd. Door het toenemende reizigersverkeer wordt die kans steeds groter.'

Het belang van vaccineren treft dus niet alleen de individuele persoon, maar ook de gemeenschap om hem/haar heen. Om die reden zijn er kindercrèches die niet-ingeënte kinderen weigeren toe te laten. Omdat er in Nederland geen vaccinatieplicht bestaat, is zo'n weigering onwettig. Ouders die hiertegen bezwaar maken, staan dus in hun recht. Toch zorgt een dergelijke opstelling van crèches voor onzekerheid bij ouders. De angst dat verdwenen ziekten weer zullen terugkeren, draagt eraan bij dat je 'het niet kunt maken' om niet of anders te vaccineren.

Schipperen tussen gevoel en sociale druk

Vaccineren is in Nederland, in tegenstelling tot andere landen in Europa, niet verplicht, al is het binnen de politiek wel een onderwerp van discussie. Zeker wanneer de media berichten over kinderen die zijn gestorven aan een ziekte waarvoor ze niet waren ingeënt. Onder politici leeft het idee dat de politiek moet ingrijpen als de zorg voor kinderen in gevaar komt.
Vaccineren is dan misschien (nog) niet verplicht in Nederland; wie met kleine kinderen bij het consultatiebureau komt, merkt al snel dat men ervan uitgaat dat je je kind zonder twijfel laat inenten. Er wordt niet zozeer gevraagd of, en uitleg gegeven waarom, maar alleen verteld wanneer de vaccinaties zullen plaatsvinden.

Het aantal ouders dat vanwege de mogelijke medische gevolgen twijfelt aan de veiligheid van vaccinaties is veel groter dan vaak lijkt. Pas als je vraagt naar het gevoel dat de ouders hebben over het vaccineren, blijken velen er niet zo gelukkig mee te zijn. Hun gevoel zegt dat er iets niet klopt. Er worden steeds meer vraagtekens gezet bij het standaard vaccineren. De Vereniging Kritisch Prikken merkt dat aan een toenemend aantal aanvragen om duidelijke informatie. Wat houden die vaccins precies in? En mijn kindje is nog zo klein; kan dat wel goed zijn?

Begrijpelijke vragen, want vaccineren is een belangrijke medische stap. Maar veel mensen die dergelijke twijfels uitspreken, voelen zich niet serieus genomen. Door de medische deskundigen ('U hoeft zich echt geen zorgen te maken') en door de omgeving. De sociale druk van de omgeving is groot, waardoor ouders sterk schipperen tussen hun eigen gevoel en de gangbare opvatting om hen heen. Hun angst voor mogelijk schadelijke gevolgen van de vaccinaties wordt vaak eenvoudig weggewimpeld.

Een bijkomend probleem is dat veel ouders niet weten waar ze aanvullende informatie kunnen krijgen. Bovendien hebben velen de indruk dat ze niet van het landelijk vaccinatieschema kunnen afwijken. Maar dat kan wel. Je kunt daar als ouder je eigen verantwoordelijkheid in nemen.

Tinus Smits doet de volgende aanbevelingen ten aanzien van het standaard vaccinatiebeleid voor kinderen. Aanbevelingen 2 en 5 t/m 8 van de hierna volgende opsomming gelden ook voor de situatie van volwassenen.

1. Later beginnen met vaccineren
'Met vaccineren kun je het beste zo vroeg mogelijk beginnen om zo snel mogelijk bescherming te bieden', wordt er gezegd. Dat is een voor de hand liggende gedachte. Maar iedere ouder weet hoe kwetsbaar een baby van twee maanden nog is. Er is een geleidelijke overgang van de afweer die een baby van de moeder meekrijgt naar een eigen afweer. Een paar maanden oude baby is dus nog volop bezig zijn eigen afweer op te bouwen.
Geforceerde prikkeling van dat systeem brengt die ontwikkeling in het gedrang. De algehele afweer moet eerst voldoende zijn opgebouwd, voordat je met vaccinaties begint. Uit bloedonderzoek, waarbij een aantal essentiële kenmerken in het immuunsysteem zijn onderzocht, blijkt het immuunsysteem pas na anderhalf jaar optimaal volgroeid te zijn. Tinus Smits adviseert om pas met tien maanden te beginnen met vaccineren in plaats van met twee maanden. 'Een compromis.'

2. Vaccins zo veel mogelijk apart geven
In de praktijk blijken met name combinatievaccins klachten op te leveren. Daarom pleit Smits ervoor zo veel mogelijk vaccins apart te geven. In de eerste plaats de Hib (Haemophilus influenzae b; red.). In de Verenigde Staten gebeurt dat al. Aanvankelijk was het ook de bedoeling om de Hib apart te geven van de DKTP (difterie, kinkhoest, tetanus, polio; red.) omdat het een te grote belasting zou zijn voor het kind. Omdat het organisatorisch niet haalbaar was, is alsnog besloten ze samen te geven.

De DKTP of DTP kunnen daarom ook beter niet samen worden gegeven met de BMR (bof, mazelen, rode hond). Bij negenjarigen gebeurt dat nu wel. Verder is uit onderzoek gebleken dat de DKTP veel meer klachten geeft dan de DTP. Bij kwetsbare kinderen of kinderen die sterk hebben gereageerd op een eerdere vaccinatie, zou veel vaker een DTP moeten worden gegeven.
We hebben overigens in de praktijk ervaren dat kinkhoest homeopathisch goed te behandelen is. Omdat de huidige kinkhoestvaccinatie veel bijwerkingen geeft en niet erg effectief is, zullen we opnieuw moeten evalueren hoe zinvol de huidige kinkhoestvaccinatie is.

3. Langere intervallen tussen de vaccins
Een maand na de eerste vaccinatie wordt al de tweede gegeven.
Tinus Smits adviseert daar in ieder geval twee maanden mee te wachten. Het kind krijgt dan iets langer de tijd om zich te herstellen van het eerste vaccin.

4. Zijn alle vaccins wel noodzakelijk?
Bekijk goed of alle vaccins wel noodzakelijk zijn, afhankelijk van de ernst en het verloop van de ziekte en het risico dat een kind loopt een bepaalde ziekte te krijgen.

5. Reactie op eerdere vaccins
Bij klachten dient eerst goed onderzocht te worden hoe die zijn ontstaan, voor het kind opnieuw vaccinaties krijgt toegediend. Het wegwuiven van bestaande klachten, maakt een situatie van kwaad tot erger. Dit onderzoek zou veel strenger moeten gebeuren. Herhaal nooit een vaccin dat hoge koorts, hartverscheurend huilen, convulsies, astma, eczeem, karakterveranderingen, motorische terugval of ontwikkelingsstoornissen tot gevolg had. De risico's kunnen groter zijn dan het mogelijk ziek worden waarvoor wordt ingeënt. Bovendien geeft de eerste vaccinatie de meeste bescherming tegen de ziekte, aldus Smits.

6. Eerst volledig herstel
Kinderen met vermoedelijk PVS (Post Vaccinaal Syndroom; red.) moeten eerst genezen voordat ze een nieuw vaccin krijgen toegediend. Pas wanneer de klachten volledig zijn verdwenen, kunnen eventuele volgende vaccinaties worden gegeven.

7. Vaccineer nooit een ziek kind
Laat kinderen niet inenten wanneer ze ziek zijn, een verhoging of koorts hebben, verkouden zijn of duidelijk ander gedrag vertonen dan normaal. Vaak wordt geadviseerd om de vaccinaties toch door te zetten, omdat het geen schade zou kunnen aanrichten. Mijn ervaring laat het tegendeel zien. Juist als kinderen niet lekker zijn, is hun immuunsysteem met iets anders bezig, nl. de beginnende ziekte. Een cocktail met vaccins verhoogt dan de kans op PVS.

8. Vooraf een gepotentieerd vaccin geven
Door een vaccinatie met een homeopathische verdunning te begeleiden, zijn eventuele bijwerkingen te voorkomen.

Vooral de eerste drie aanbevelingen kunnen problemen geven bij het consultatiebureau of de GGD. Wanneer ouders van het standaard vaccinatieschema willen afwijken, kunnen ze in eerste instantie een negatieve reactie krijgen of weinig medewerking. Omdat er in Nederland geen vaccinatieplicht is, mag je als ouder zelf de beslissing nemen.
Ouders die toch achter hun eigen keuze blijven staan, moeten soms een verklaring tekenen dat ze de volledige verantwoordelijkheid voor de gezondheid van hun kind dragen. Iets wat nogal intimiderend kan overkomen. De reactie wisselt uiteraard per bureau.

Om van het standaard vaccinatieschema af te wijken, moet je goed op de hoogte zijn van de alternatieve manieren van vaccineren.
De Vereniging Kritisch Prikken adviseert ouders daar de tijd voor te nemen. 'Als ouder ben je nog nauwelijks aan je kindje gewend, of de eerste vaccinatie staat al voor de deur. Laat je niet opjagen door de deadline van die eerste inenting, m aar neem de tijd om de voor- en nadelen tegen elkaar af te wegen.'

Bron:
'Inenten niet zonder risico' door Heidy van Beurden & Tinus Smits, arts. Uitg. Mixmedia B.V. ISBN 90 215 9758 6

Informatie:
Nederlandse Vereniging Kritisch Prikken, Postbus 1106, 4700 BC Roosendaal; landelijk informatienummer: 0900 2020171, internet: www.nvkp.nl
Belgische Vereniging Preventie Vaccinatieschade, Postbus 533, 3600 Genk.;
tel.: (0032) 11-2622575, internet: www.vaccinedamage.prevention.org

Bron: Natuurlijk welzijn