Elke zomer verschijnen er graancirkels in het Engelse landschap. Op zoek naar aardstralen, buitenaardse tekens en energievelden.

Vanuit de verte klinkt het geluid van een helikopter.

Het blijkt een legerhelikopter te zijn die tergend langzaam rondjes draait boven het gezelschap dat zich in het veld heeft verspreid.

De situatie voelt tamelijk bedreigend aan. Langzaam vliegt de heli naar de naastgelegen heuvel en maakt aanstalten om te landen.

Halverwege de landing blijft het dreunende gevaarte echter een paar minuten hangen, waardoor het net gemaaide gras tientallen meters opwaait. Dan vliegt het toestel weg.

,,Dat doen ze wel vaker, ze willen ons blijkbaar imponeren. Maar ik heb geen idee waarom,'' zegt Bert Janssen.

Janssen maakt samen met Janet Ossebaard deel uit van een kern van vijftien internationale graancirkelonderzoekers. Jaarlijks zijn ze te vinden in Wiltshire in Zuid-Engeland om de plotseling verschijnende formaties te bestuderen. Sinds kort is het voor het publiek mogelijk met hen mee te gaan.

Een colonne auto's met expeditiegangers vertrekt vanuit het hotel. Iedereen is opgewonden, omdat een graanformatie die twee weken geleden is ontdekt, voor het eerst zal worden betreden.

Onderweg naar Barbury Castle wordt Janssen aangehouden door een croppie (de bijnaam van de onderzoekers). Die vertelt opgewonden over een nieuwe formatie die nét is ontdekt. Over de kronkelwegen gaat het dan in vliegende vaart een andere kant op.

Dat een croppie zijn informatie wilde delen, is bijzonder. Ze staan op zeer goede voet met elkaar en ze delen alle onderzoeksresultaten, maar er is één ultieme kick en dat is als eerste een nieuwe, ongerepte graanformatie betreden.

,,Ik voel gewoon de adrenaline stromen, wat is dit spannend!'' zegt een vrouw terwijl ze hijgend een smal spoor door het graanveld volgt. De groep loopt in ganzenmars naar het begin van de formatie, met Janssen aan kop.

Lees verder op AD.nl